Vrijdagochtend zijn we op ons gemak vertrokken. We hadden ons voorgenomen om het rustig aan te doen en ook genoeg te slapen. Normaal slaat Eric zo'n weekend meestal 2 nachten over, maar dat zag ik niet zo zitten. Dus lag het in de bedoeling om vrijdagavond voorbij Milaan een hotel te pakken. Om 2 uur waren we bij Beek (Limburg) om een vriend op te halen die mee zou gaan. Alles verliep prima, bij sommige plaatsen zoals Saarbrucken was het wat drukker en was het ff zoeken, maar om 12 uur snachts waren we Milaan voorbij. Afslag Castelalumpo (of zo iets ;-)) om een hotel te zoeken. Om half 1 lagen we in een diep coma. De volgende ochtend lag Bologna op het programma. Een fokker met zo'n 30 Cane Corso's en een aantal Maremma en 3 bolognezers. Ze wonen ergens in de middle of no where hoog in de bergen ;-)) Na wat gezoek waren we daar toch rond zo'n 10 uur smorgens. Net te laat om de keurmeester die de volgende dag de Cane Corso bij de Dogachtigen zou keuren een hand te schudden. Wel hebben we nog uitgebreid zijn honden kunnen bezichtigen die hij daar achter gelaten had. Zo'n 10 Cane Corso. Een van de mooiste die er rond liep was Apollo een broer van Archimede, de vader van Ragazza van Marga.
Eindelijk nadat de kennels schoongemaakt waren en de honden van de Danillo weer terug konden in de kennel, was het de beurt aan Yurak, de reu waar we eigenlijk voor kwamen. Yurak werd uitgebreid geshowd en tentoongesteld en ook achter het gaas vandaan gehaald. We hebben zelfs ff met hem gespeeld, maar hij was eigenlijk veel te geinteresseerd in een teefje dat hij die dag daarvoor gedekt had.
Yurak is o.a. de opa van Ragazza, maar hij is ook vader van enkele CC's in Nederland. Yurak is een kleine CC maar wel met veel massa en bone, en weer mijn favoriete kleurtje, roodgestroomd.
Na Yurak was het de beurt aan Cloto, een reu die bij ons voornamelijk bekend staat om zijn naam. Cloto wordt niet veel gebruikt voor de fokkerij omdat hij vaak te korte neuzen vererfd. Cloto is ook niet een te grote CC met een heel breed front. Helaas is ie minder makkelijk op de foto te krijgen:
En toen was het beurt aan de teven. Een van de teven die we te zien kregen was Asia, Asia is nog een oud type Cane Corso, wat wil zeggen dat het een CC is die gefokt is volgens de oude standaard, wat duidelijk te zien is aan haar neus. Toch is het een teef die wel bekend staat om haar vererving van hoofden zoals de standaard nu vraagt.
Na het bezichtigen van de teven waren de puppen aan de beurt. Verder op het veld werd net de zus van 3 times Worldchampion Cheno uitgelaten, een teef die heel wat minder vriendelijk is dan haar broer. We mochten haar alleen maar in de verte aanschouwen.
Er waren 2 nestjes puppen, van beide heb ik geen foto's genomen, gewoon omdat ik het vergeten ben. Was namelijk stomverbaasd om de puppen van zo'n 6 weken oud gewoon buiten te zien rennen in de vrieskou! Het was er echt superkoud en 3 dagen daarvoor had er nog een pak sneeuw gelegen. Het nestje van 15 dagen werd ook gewoon uit de warme kraamkamer gehaald om ons te showen. We weten een ding heel zeker, het zullen geen koukleumen worden ;-))
Na het bezichtigen van de honden was het tijd om naar binnen te gaan. Een schitterende boerderij uit ik weet niet welk jaar. Met hoge muren en een schitterende open haard. Maar ook deze fokkers zijn geen echte koukleumen want de open haard ging niet aan en het raam ging wel open ;-)) We hebben lang zitten praten over de honden en over stambomen, oude honden, de rasstandaard, de rasvereniging, de showwereld, andere fokkers en weet ik veel wat nog meer. Uiteindelijk begon de honger toe te slaan en werd er eten gehaald. Wij verheugden ons al op een Italiaanse maaltijd, en wat schetste onze verbazing toen we een bigmack en een bak patat voorgeschoteld kregen ;-)) Enfin het was wel lekker.
Na het eten zijn we nog bij een andere hond wezen kijken, een reu, ook een zoon van Yurak, die een ontzettende indruk maakte. De hond Crispiero (It. Champion) wordt gebruikt als waakhond en de waakhonden in Italie zijn honden waar je zeker respect voor moet hebben. We bleven dan ook netjes op afstand maar al gauw konden we hem toch aaien. Het was al aardig donker aan het worden, dus een foto was moeilijk, maar toch maar geprobeerd.
Denise (de handler) vertelde dat ze zelfs moeite heeft met het showen van de hond, het is een ontzettend vrije reu die echt waaks is ;-)) Deze mensen hadden ook nog een heel mooi 5 maanden oud Del Diryumteefje zitten.
Het was echt een teefje om verliefd op te worden. Na het bezichtigen werden we ff binnen uitgenodigd voor een bakje koffie. We mochten binnen gaan zitten dus ik ga ook zitten op de bank. Er lag wel een kleed op maar daar dacht ik niet bij na. Iedereen hield de adem in.................... ik was op de bank van de reu gaan zitten en normaal gesproken laat hij dat absoluut niet toe. Ze waren verbaasd zo aanhankelijk de hond naar mij was en ik mocht echt alles bij hem. Ze spraken de bewondering uit voor mijn omgang met honden ;-))
Nadat we op de terugweg nog ff bij Denise en Patrizia langs zijn geweest om te bespreken wat voor nesten er allemaal aankomen, Dave de vriend van ons, wil bij hun een reutje kopen, gingen we snel op weg naar Rimini, waar de volgende fokker vlakbij woont.
Savonds kwamen we aan in Rimini, dé badplaats van Italie, en al gauw vonden we een hotel: hotel Napoleon, net zoals het het hotel/cafe van onze vriend heet. Dat kon natuurlijk niet missen. Nadat we ons ff opgefrisd hadden was het het op zoek naar eindelijk een Italiaanse maaltijd. Al gauw vonden we een heerlijk restaurant waar ik eindelijk die heerlijke Italiaanse pizza kon bestellen.
Daarna terug naar het hotel om lekker in slaap te vallen. De volgende dag stond Della Porta Dipinta op de agenda, de fokker van Bella.
We kwamen rond 10 uur aan bij Della Porta Dipinta, maar helaas, hij was er niet was aan het werk. Om 14 uur zou hij terug zijn. Dat bracht ons een beetje in een probleem omdat we na 14 uur af hadden gesproken bij de fokker van Amelia. Maar al snel loste het probleem zich op doordat deze fokker belde of we na 19.00 uur konden komen, ook hij moest werken.
Alleen wat doe je de uren dat je nergens terecht kan............ juist naar de zeeen een heerlijke strandwandeling maken, met op de achtergrond de gebouwen van Rimini. Wel raar hoor, zomers ligt het daar dus helemaal vol. Daarna lekker een bakje koffie, en op naar een bekend restaurantje om lekker weer van het Italiaanse leven te genieten. Zondag middag, dan eten alle Italianen gezamenlijk dus ik waande me echt een beetje in de godfather.
Daarna eindelijk naar Della Porta Dipinta, al waar de zus van Bella, Cheno en een jong reutje ons al op stonden te wachten. Ook hier weer honden gezien van de keurmeester, dit keer een nestje puppen van bijna 8 weken. Die daar dus ook gewoon buiten zaten.
We hebben niet veel honden kunnen fotograferen omdat ze allemaal in de kennel bleven. Wel de kennel gezien waar Agusto gezeten heeft, snap best dat ie geen zin had daar te blijven.De zus van Bella, Cheno en het jonge reutje bleven gewoon in huis.
Na nog wat gekletst over de club (Mariano is vice voorzitter van de Italiaanse Rasvereniging) en andere zaken zoals het keurmeesterschap (hij is op 1 stage én zijn examen na keurmeester van CC) moesten we snel vertrekken om bij Dei Dauni Amelia en het pupje op te halen. Het was nog ruim 200 km rijden en het werd snel donker in Italie, en ook snel heel erg mistig. Gelukkig was er al een hotel geboekt. Eerst zijn we naar het hotel gegaan en daarna naar de fokker. Hij was nog bij zijn kennels bezig die ergens anders staan en we konden wel het nestje met de puppen zien. Die zitten bij hem dus in tegenstelling tot de andere fokkers gewoon met 9 weken nog onder de warme lamp. Grappig was dat de er verschillende kleuren in zaten maar ook verschillen in de oren en de staart, ze waren of geheel gecoupeerd, of alleen aan de staart gecoupeerd en ook geheel ongecoupeerd (voor Finland). Helaas was er geen tijd om bij de kennels te kijken waar ook Attila verblijft. Misschien een volgende keer. We werden uiteraard weer uit eten mee genomen en toen moest er een oplossing gevonden worden voor Amelia. Bij de fokker kon ze niet in huis, hij wilde haar wel in de auto laten, maar dan moesten we wel om 5.15 uur bij hem voor de deur staan. Een beetje vroeg................. anders moest ze bij ons in de auto en in het hotel mochten geen honden. Ik vond het maar niets om haar in de auto te laten mdden in een stad. Dus hebben we haar stiekum naar binnen gesmokkeld. Alles is prima verlopen, ze heeft zich heel goed gedragen en lekker naast mijn bed geslapen. Het pupje konden we gewoon de volgende ochtend ophalen. Om 10 uur haalden we haar op en toen was het richting huis.
In Zwitserland begon het steeds grijzer te worden en hebben we veel sneeuw gehad bij de parkeerplaatsen was al rekening gehouden met grote hoogten sneeuw aan de paaltjes te zien . Eigenlijk was de verwachting dat de sneeuw wel snel richting Frankrijk over zou gaan in regen, maar dat was niet het geval. In Frankrijk was het ontzettend koud en in Belgie sneeuwde het gigantisch. Heerlijk om te zien.
Maandagavond om 12 uur waren we thuis, moe maar voldaan, genietend van Amelia. Het pupje, Ivan Dei Dauni, is inmiddels bij de eigenaar terecht gekomen en Amelia en Alice hebben besloten dat ze maar beter dikke maatjes kunnen worden en zijn al een hele tijd lekker met elkaar aan het spelen. Morgen de kennismaking met Carlotta. Dan heb ik straks de 3 zwangere teefjes lekker samen.
Foto's van Amelia volgen nog, het is een beetje moeilijk om haar op de foto te krijgen, ze is zo ontzettend beweeglijk en wil steeds naar je toe komen. En oh ja.... ik heb eindelijk weer een hond die lacht ;-))
